- بیماری ذات الریه در دام چیست؟
- علائم بیماری ذات الریه در دام
- عواملی که خطر شیوع این بیماری را افزایش می دهند
- راهکارهای پیشگیری از بیماری ذات الریه
- درمان ذات الریه دام
بیماری ذات الریه در دام چیست؟
بیماری ذات الریه گوسفند (Pulmonary disease of the sheep) یکی از بیماری های رایج دامی است که علاوه بر گوسفند زنده در گوساله ها نیز دیده می شود. بیماری ذات الریه یا همان پنومونی بیشتر در دامهایی دیده می شود که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. میکروب این بیماری میتواند از طریق باکتری‌ها، ویروس‌ها و پلاسما‌های میکروبی و آلوده به بدن دام وارد شود.
این بیماری بیشتر در گوساله های ۲ تا ۳ ماهه دیده می شود. معمولا گوساله هایی دچار این بیماری می شوند که دارای تغذیه نامناسب بوده و یا به علت خوردن آغوز ترش شده دچار ضعف سیستم ایمنی شده اند. ضعیف بودن سیستم ایمنی بدن را در برابر بیماری های عفونی مخصوصا ذات الریه ضعیف می سازد.
علائم بیماری ذات الریه در دام
از مهمترین علائم ابتلای دام به بیماری ذات الریه میتوان به تب زیاد، افزایش تعداد تنفس، ناتوانی در مکیدن شیر، افزایش تنفس، دشواری تنفس و بی اشتهایی اشاره کرد. ریزش آب چشم به همراه سرفه و ضعف و بی حالی دام از دیگر علائم این بیماری میباشند.
عواملی که خطر شیوع این بیماری را افزایش می دهند
- تغذیه بیش از حد دام با شیر
- تراکم بیش از حد دام ها در جایگاه
- عدم تهویه مناسب در جایگاه و آلودگی هوای آن
- عدم تغذیه دام با آغوز تازه
- خیس و مرطوب بودن جایگاه نگهداری دامها
- کمبود ویتامین های A ،D و E که موجب کاهش مقاومت بدن در برابر بیماری می شوند.
- عدم رعایت بهداشت جایگاه و ضدعفونی نکردن به موقع آن
- بی توجهی به مساله بهداشت در سالن گوساله ها
- سرمای بیش از حد در محل نگهداری دام
راهکارهای پیشگیری از بیماری ذات الریه
- پاکیزه بودن هوایی که دام ها تنفس میکنند.
- انجام اقدامات لازم برای بهداشت محیط
- دور نگه داشتن دام ها از سرمای بیش از حد و رطوبت و خیس بودن
- تغذیه مناسب و کامل بره ها و گوساله ها
- درمان به موقع و کامل عفونت های ساده در دام
- انجام به موقع واکسیناسیون برای پیشگیری از ابتلای دام به بیماری های عفونی
- درمان بیماری های مختلف دام با مراجعه به دامپزشک
درمان ذات الریه دام
درمان ذات الریه با تشخیص دامپزشک بوده و معمولاً با تجویز آنتی بیوتیک انجام می شود. دام های آلوده باید قرنطینه گردند تا از ابتلای سایر گله جلوگیری گردد و مسلماً همیشه پیشگیری از درمان بهتر می باشد.