اختلالات فیزیکی در گاوداری صنعتی
متاسفانه در روش گاوداری صنعتی پرواربندی گاوها، گاهی عدم توجه به نیازیهای اجتماعی دام، ورزش و حرکت و ارتباط آن با دام های دیگر امکان برزو اختلالت فیزیکی در گاوها را افزایش می دهد.
در گاوداری هایی که شرایط محیطی لازم و فضای کافی برای بروز رفتارهای اجتماعی و حرکتی دام فراهم نمی شود امکان ابتلای دام به مشکلاتی همچون مشکلات گوارشی، مشکلات حرکتی، کاهش توان مقابله با بیماری ها و کم خونی بالا است.
طبق گفته دانشمندان بالا بودن استرس در گاوها احتمال ابتلای آن ها به زخم معده و زخم شیردان را افزایش می دهد. از طرفی گوساله هایی که در مکان های محصور و به تنهایی نگهداری می شوند توانایی حرکتی کمتری نسبت به گوساله های پرورش یافته در مراتع و به شکل گروهی دارند.
در واقع گاوهای پرورش یافته به روش صنعتی نسبت به گاوهای آزاد بیشتر دچار لنگش و سکندری خوردن می شوند.
متاسفانه گوساله هایی که به روش صنعتی پرورش می یابند. دچار مشکلات دامپزشکی بیشتری نسبت به دیگر دام ها هستد. در واقع این گاوها نیاز به داروی بیشتر و درمان های پیچیده تری دارند زیرا استرس ناشی از تنهایی و عدم ارتباط اجتماعی بدن آن ها را در برابر بیماری تضعیف می کند.
اختلالات فیزیکی در گاوداری صنعتی
گوساله هایی که در مراتع یا در محیط های بزرگ زندگی می کنند سیستم ایمنی قوی تری نسبت به گاوهای محصور دارند. طبق آزمایشات انجام شده گاوهای محصور با کاهش تعداد گلبول های سفید و ضعف سیستم ایمنی مواجه اند.
یکی از مهمترین مسائلی که در نگهداری دام در مکان محصور باید رعایت شود رعایت کامل بهداشت جایگاه است زیرا در صورت عدم رعایت بهداشت مگس ها موجب آزار و اذیت دام خواهند شد.
کاهش اشتها
یکی دیگر از مشکلاتی که برای گاوهای محصور اتفاق می افتد کاهش اشتهای ناشی از افسردگی و استرس است. گوساله هایی که به شکل انفرادی نگهداری می شوند جیره غذایی کمتری نسبت به گوساله های دارای روابط اجتماعی بالا مصرف می کنند که این مساله می تواند منجر به کاهش وزن در گوساله های محصور شود.
گوساله های پرورش یافته در مکان های بزرگ و مراتع زودتر شروع به خوردن خوراک جامد می کنند. طبق گفته دانشمندان گوساله های محصور افزایش وزن کمتری نسبت به گوساله های با زندگی گروهی دارند.
بهترین روش برای نگهداری و پرورش گوساله ها در گاوداری ها فراهم آوردن یک حد وسط از زندگی انفرادی و اجتماعی برای گوساله ها است. بهتر است گوساله ها حداقل به شکل جفتی نگهداری شوند تا توانایی حرکتی بیشتر و تغذیه بهتری داشته باشند.
جدا کردن گوساله ها از مادر در بدو تولد ممکن است اثرات شدیدی بر روی سلامت جسمی و روانی آن ها بگذارد و این مساله می تواند تاثیر منفی بر روی رشد و افزایش وزن گوساله داشته باشد. گوساله هایی که در کنار مادر می مانند زودتر می ایستند و اشتهای بیشتری برای خوردن آغوز دارند.
گوساله هایی که در بدو تولد از مادر جدا می شود و به جایگاه های محصور برده می شوند توانایی کمتری برای پاسخ مناسب به کنش های محیطی داشته و زودتر دچار استرس می شوند. از طرفی بردن گوساله ها در کنار هم سن و سالانشان می تواند تاثیر زیادی بر رشد و حرکت آن ها و در واقع بلوغ جسمی و روحی آن ها داشته باشد.
در واقع بهتر است دامداران برای پرورش گوساله ها آن ها را در شرایط طبیعی یا نیمه طبیعی و به شکل گروهی نگهداری کنند تا گاوهایی سالم تر و با وزن بیشتر تولید نمایند.
