معرفی روش های شناسایی دام
شناسایی دام یکی از مسائل مهم در پرورش گوسفند است. یک دامدار باید بتواند گله خود را به طور دقیق شناسایی و ارزیابی کند. یکی از معمولترین راه های شناسایی دام شماره زنی دام است که خود به دو دسته دائمی و موقتی تفکیک می شود. یک دام دار موفق دامداری است که بتواند گله خود را در جهت پیشبرد اهداف پرورش و شناسایی دام های برتر بشناسد.
گوسفند باید به گونه ای شماره زنی شود که تا پایان عمرش قابل شناسایی باشد. برای موفقیت و سوددهی سرشار در پرورش گوسفند زنده شماره زنی امری اجتناب ناپذیر است.
شماره زنی دام ها برای مسائلی همچون بیمه کردن، آمارگیری از گوسفندان متفاوت مانند گوسفندان شیرده، چندقلوزا و … ضروری است و نیاز به رعایت استانداردهای خاصی دارد. زمان مناسب برای شماره گذاری دام ها یک هفته تا یک ماه پس از زایش بره ها می باشد. البته برای بره های تازه بدنیا آمده استفاده از روش های شماره زنی موقت همچون شماره گوش یا زنجیر گردن توصیه می شود. پس از بزرگ شدن بره ها در سن ۵ تا ۶ ماهگی می توان دام ها را شماره گذاری دائم کرد.
- شماره زنی موقتی
- شماره زنی دائم
شماره زنی موقتی: این نوع شماره زنی قابل تغییر می باشد که شامل موارد زیر می باشد.
- پلاک گوش
- پلاک گردن
- اسپری کردن گله با رنگ های مختلف
شماره زنی دائمی: قابل تعویض نیست و به راحتی تغییر نمی کند و شامل موارد زیر است.
- خال کوبی روی بدن دام
- ایجاد شکاف در گوش دام
- خمیر سوزاننده قلیایی
- تشخیص هویت به کمک امواج رادیویی
- اثر بینی و اسکن شبکیه چشم
- داغ زدن بر روی دام
وسایل موردنیاز شخص برای شماره زنی:
لباس مخصوص کار، دستکش، چکمه و دهان بند
چگونگی انجام شماره زنی:
ابتدا لباس مخصوص کار را پوشیده سپس دیگر متعلقات را بپوشید تا ایمنی کار بالاتر برود. دام هایی که علامت شناسایی ندارند را از گله جدا کرده و پیش از شماره زنی سلامتی و سن گوسفندان را بررسی کنید. شماره زنی را در محلی جدا از سایر گله انجام دهید. در مقالات بعد می توانید انواع روش های شماره زنی را به تفضیل یاد بگیرید.