گوسفند مغانی

گوسفند مغانی یکی از نژادهای مهم گوسفندان بومی ایران در منطقه آذربایجان شرقی می باشد. گوسفند  مغانی  بیشتر  در  دشت  مغان  و  نواحی  ییلاقی و غرب دریای خزر دیده می شود. این گوسفند از نظر نژادی نسبتا خالص است.

فنوتیپ گوسفند مغانی:

دارای گردن متوسط و عضلانی و دارای رشد متناسب،شانه  متوسط،  عضلات  پشت  مستقیم  و  مسطح  و عریض، ران عضلانی، جثه گرد و حجیم و اعضایی که نسبت به  جثه  کوچک  به  نظر  میآیند اما  از مقاومت  قابل  توجهی برخوردارند.

نژاد مغانی:

نژاد گوسفند مغانی گوشتی-شیری می باشد.

رنگ نژاد مغانی:

رنگ گوسفند مغانی بدو تولد قهوه‌ای است اما در دوران بلوغ به رنگ شکری یا نخودی میباشد اما دامداران بیشتر رنگ شکری را ترجیح می دهند.

جمعیت نژاد مغانی:

استان اردبیل دارای ۲ میلیون ۵۵۴ هزار و ۵۵۰ راس گوسفند است که از این تعداد یک میلیون و ۶۰۰ هزار  راس از نژاد گوسفند مغانی می باشد. همچنین در استان آذربایجان شرقی ۴۰% جمعیت گوسفندان که۴۵۲,۶۱۵,۱ رأس می باشد مربوط به نژاد گوسفند مغانی است.

وزن نژاد مغانی:

گوسفند مغانی یکی از مهمترین نژادهای گوشتی کشور است. و قابلیت خوبی برای تولید بره های سنگین دارد. گوسفند مغانی عموما در زمان تولد تقریبا چهار کیلو و در زمان شیرگیری ۲۳ کیلو وزن دارد.

خصوصیات تولیدمثل گوسفند مغانی:

خصوصیات ظاهری و تولیدی نژاد مغانی:

رنگ گوسفند مغانی می تواند نخودی، سفید یا شکری باشد. اندازه گوش و سر آن متوسط می باشد. در قوچ شکل بینی دارای انحنا است و رنگ خرمایی دارد اما میش دارای بینی صاف می باشد. شکل پوزه آن گرد بوده و شاخ ندارد. دنبه گوسفند مغانی گرد و جمع و جور و دارای شکاف است.

وزن مغانی تا یک سالگی:

تولید پشم از دام مغانی:

تولید گوشت در این نژاد هدف اصلی پرورش است ولی میزان تولید پشم از گوسفند مغانی نیز میتواند به عنوان یک هدف ثانویه جهت کسب درآمد بیشتر مدنظر قرار گیرد. پشم به دست آمده از گوسفندان مغانی  از دسته پشمهای ضخیم بوده و بیشترین کاربرد آن در صنایع قالیبافی است.

میانگین تولید سالیانه کیلوگرم پشم از گوسفند مغانی:

وزن دمبه در قوچ kg8 و در میش kg5 می باشد. همچنین افزایش وزن روزانه در بره نر gr250 و در بره ماده گوسفند نژاد مغانی gr230 می باشد.