معرفی گوسفندان نژاد کاریدال
گوسفند کاریدال یکی از گوسفندهای اصلاح شده و آمیخته است که در دنیا پس از مرنوس جمعیت زیادی را شامل می شود. اقدام جهت اصلاح و تولید این نژاد در دهه دوم قرن نوزدهم در املاک کاریدال واقع در شهر اوتاگو نیوزلند آغاز شد.
برای تولید این نژاد، ابتدا قوچ های لینکلن و لای سیتر را با میش های نژاد مرنوس تلاقی دادند و سپس با روش هم خونی و انتخاب دقیق در نسل های بوجود آمده، نوع تثبیت شده ای طی این عملیات بوجود آمد که هم تولید گوشت و هم تولید پشم خوبی داشت.
در واقع گوسفند نژاد کاریدال یک نژاد دوکاره است، صفت فیزیک متناسب و گوشتی خود را از جد پدری و صفت ظرفیت تولید پشم بالا را از جد مادری خود به ارث برده است. این نوع گوسفند دارای جثه ای متوسط و کمی بزرگ می باشد و کیفیت گوشت و پشم آن عالی می باشد.
- وزن قوچ نژاد کاریدال در هنگام بلوغ: ۹۰ تا ۱۲۵ کیلوگرم
- وزن میش نژاد کاریدال در هنگام بلوغ: ۶۵ تا ۹۰ کیلوگرم
- میانگین ظرفیت تولید پشم سالانه: ۵ تا ۶ کیلوگرم
- ظرافت پشم: حدودا ۳۵ تا ۵۰ درصد نژاد مرینوس
- پشم گوسفند کاریدال نرم، روشن و دارای جعد ویژه ای است.
قابلیت تولید در این نژاد قابل توجه بوده و نسبت به سایر نژادها بیشتر است. این نژاد بره های سنگین تر با پشم بیشتر تولید می کند. کاریدال شاخص ترین نژاد در دسته نژادهای آمیخته پشمی است. این دسته از تلاقی نژادهای پشم دراز و نژادهای با پشم کاملا ظریف بوجود آمده اند.
پشم این نژاد نسبتا ظریف است. این نژاد از جمله گوسفندان مرتعی هستند و در صورت زندگی در مرتع، تولید بره های کشتاری و مقدار پشم حاصله از آن ها بسیار افزایش می یابد.
خصوصیات ظاهری نژاد کاریدال:
- سر: پهن و قوی و پوشیده از پشم، این گوسفند از ابتلا به بیماری پشم کوری و لکه های سیاه یا آبی بر روی گوش مصون می باشد.
- منخرین: پهن و باز و رنگ سیاه آن مطلوبیت بیشتری دارد.
- پشت و کمر و کپل: پهن و مسطح
- گردن: پهن و قوی
- سینه: پهن و عمیق
- کپل: پهن و هم سطح با پشت و کمر (از جلو تا ناحیه دم در یک خط مستقیم قرار می گیرند).
- دنده ها: قوس دار با انحنایی متناسب
- ساق ها: ساق هایی با طول متوسط، استخوانی، مستقیم و جدا از هم
- سم: اندازه متناسب (نوع سیاه رنگ آن بهتر است).
- پشم: پشم های متناسب و یکنواخت در طول تار و با کیفیت بالا در سراسر بدن