دوره آبستنی در میش به سه مرحله تقسیم می شود که هر کدام نیاز به مراقبت و تغذیه دارند. در ۶ هفته آخر دوره آبستنی در میش برای جلوگیری از مسمومیت آبستنی، تولد بره های کوچک و همچنین تولد بره های ضعیف به میزان نیم کیلو جو یا ذرت علاوه بر جیره روزانه در اختیار میش های آبستن قرار گیرد. به طور معمول بیشتر مرگ میر جنین ها در گوسفندان آبستن در ۲۵ روز بعد از جفت گیری گوسفندان و به دلیل سوء تغذیه گوسفند آبستن رخ می دهد. با توجه به میزان اهمیت دوره آبستنی در میش بهتر است به خوبی از میش مراقبت کنید و به خوبی تغذیه لازم را به میش بدهید.
می توانید مقالات مرتبط زیر را هم مطالعه نمایید:
تشخیص آبستنی گوسفند و بز با اولتراسونوگرافی
معرفی روش های جفتگیری در گوسفندان
استفاده از مراتعی که بیشتر از ۵۰ درصد شبدر یا سایر لگومینه ها را دارند به واسطه دارا بودن خاصیت استروژنیک در فصل جفتگیری گوسفندان خودداری کنید. علاوه بر رسیدن از لحاظ تغذیه به گوسفند آبستن بهتر است نگذارید زیاد میش چاق شود زیرا به هنگام زایمان احتمال سخت زایی گوسفندان وجود خواهد داشت.
می توانید مقاله مرتبط زیر را مطالعه نمایید:
فهرست مطالب
تغذیه میش‌ها در دوران آبستنی
بعد از جفتگیری تا ۶ هفته مانده به زایمان میش ها نباید از مراتع غنی استفاده کنید بخصوص اینکه از مراتعی که بیش از ۵۰ درصد شبدر دارند جلوگیری کنید. در این دوره رشد جنین کم است و جیره دریافتی تقریبا همان جیره روزانه است و حدود دو سوم وزن جنین در ۶ هفته آخر دوره آبستنی بدست می آید.
هرچقدر وزن جنین به هنگام تولد بیشتر باشد مرگ و میر بعد از تولد در آن کاهش می‌یابد. وزن مطلوب برای بره‌های تک‌قلو ۶، دوقلو ۵٫۶ و ۳قلو ۴٫۷ کیلوگرم می‌باشد.
تغذیه میش‌ها در دوران آبستنی در میش از اهمیت زیادی برخوردار است و تاثیر مستقیم بر سلامت و رشد جنین دارد. در این دوران، میش‌ها نیاز به مواد مغذی بیشتری دارند تا بتوانند نیازهای خود و جنین را تامین کنند. اولین نکته در تغذیه آبستنی در میش، تأمین پروتئین کافی است. پروتئین برای رشد و توسعه بافت‌های جنین و همچنین حفظ سلامت میش ضروری است. می‌توان از منابع پروتئینی مانند یونجه، کنجاله سویا و تفاله چغندر استفاده کرد.
ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز نقش حیاتی در تغذیه میش‌ها دارند. ویتامین‌های A، D و E به خصوص برای رشد جنین و تقویت سیستم ایمنی میش‌ها بسیار مهم هستند. مواد معدنی مانند کلسیم و فسفر نیز برای تشکیل استخوان‌ها و دندان‌های جنین ضروری‌اند. برای تامین این نیازها می‌توان از مکمل‌های غذایی مخصوص دوران آبستنی استفاده کرد.
میش‌ها در دوران آبستنی در میش نیاز به انرژی بیشتری دارند. استفاده از غلات و علوفه با کیفیت می‌تواند انرژی لازم را تامین کند. علاوه بر این، آب تمیز و کافی نیز باید همیشه در دسترس میش‌ها باشد، زیرا کم‌آبی می‌تواند منجر به مشکلات جدی در دوران آبستنی شود.
مدیریت وزن میش‌ها نیز بسیار مهم است. افزایش یا کاهش وزن بیش از حد می‌تواند مشکلاتی در زایمان و سلامت میش ایجاد کند. بنابراین، باید به دقت وزن میش‌ها را کنترل کرده و در صورت نیاز، رژیم غذایی آنها را تنظیم کنید.
در نهایت، تغذیه مناسب دوران آبستنی در میش می‌تواند به تولد بره‌های سالم‌تر و افزایش بهره‌وری دامداری کمک کند. دامداران با توجه به نیازهای تغذیه‌ای میش‌ها و تامین مواد مغذی لازم، می‌توانند نتایج بهتری در پرورش گوسفندان خود به دست آورند.
مراحل بارداری در میش
به طور کلی دوره آبستنی در میش به سه مرحله تقسیم می شود.
مرحله اول آبستنی از ۱ تا ۴۵ روزگی
در این دروه جنین به انرژی زیادی احتیاج ندارد ولی موارد مورد نیاز باید کیفیت بالایی داشته باشند. بین روز ۲۲ تا ۲۸ آبستنی چسبندگی آمبریو به دیواره رحم صورت می‌گیرد و از روز ۳۰ آبستنی جفت شروع به رشد می‌نماید. در روز ۴۰ آبستنی تعداد پلاسنتوم مشخص می‌شود که در طول آبستنی ثابت می‌ماند.
سوء تغذیه مادر در این دوره توسط جنین قابل جبران است زیرا زیاد روی وزن جنین اثر نمی گذارد. در این دوره روزانه ۱٫۳ کیلوگرم علوفه باکیفیت برای میش تازه آبستن ۶۰ کیلویی کافیست.
مرحله دوم آبستنی از ۴۵ تا ۹۰ روزگی
جنین تنها تا ۶ هفته مانده به زایمان فقط به حدود ۲۵ درصد افزایش وزن دارد. از این رو در مرحله دوم آبستنی جیره نگه دارنده یعنی روزانه ۱٫۳ کیلوگرم علوفه با کیفیت برای میش کافیست. بلکه در این دوره بیشتر با رشد جفت مواجه می شویم که پیک رشد جفت در ۸۰ روزگی است.
مرحله سوم بارداری از ۱۰۰ تا ۱۴۳ روزگی
مرحله سوم با رشد زیاد جنین مواجه می شود زیرا حدود ۷۵ درصد وزن جنین در ۶ هفته آخر افزایش می یابد.
تغذیه تمینی در آخر آبستنی در میش
یک رژیم غذایی کاربردی برای میش‌ها در اواخر بارداری شامل موارد زیر است: ۱٫۵ تا ۲ کیلوگرم یونجه باکیفیت متوسط (یا معادل با چرا در مرتع) و ۰٫۵ تا ۱ کیلوگرم دانه کنسانتره مانند ذرت بصورت روزانه برای هر میش. آب تازه و مواد معدنی نیز بسیار مهم هستند.
چه عواملی در آبستنی میش تاثیر دارد
آبستنی در میش یکی از مهم‌ترین مراحل در پرورش گوسفند است و عوامل مختلفی می‌تواند بر موفقیت این فرآیند تأثیر بگذارد. یکی از اصلی‌ترین عوامل، تغذیه مناسب میش‌ها قبل و بعد از جفتگیری است. تغذیه کافی و متنوع که شامل مواد معدنی، ویتامین‌ها، و پروتئین‌های لازم باشد، می‌تواند به افزایش نرخ باروری و سلامت جنین کمک کند.
بهداشت و مدیریت دام نیز نقش بسیار مهمی دارد. محیط نگهداری تمیز و بهداشتی، کاهش استرس و جلوگیری از بیماری‌های عفونی می‌تواند به افزایش شانس آبستنی موفق کمک کند. واکسیناسیون منظم و کنترل انگل‌های داخلی و خارجی از دیگر اقداماتی است که باید در نظر گرفته شود.
سن و سلامت میش‌ها نیز از عوامل مهم در آبستنی هستند. میش‌های جوان و بالغ که در وضعیت جسمانی مناسبی قرار دارند، بیشتر احتمال دارد که باردار شوند و جنین‌های سالمی تولید کنند. علاوه بر این، انتخاب نژادهای با نرخ باروری بالا می‌تواند به بهبود نتایج کمک کند. نژادهای مختلف دارای ویژگی‌های خاصی هستند که می‌تواند بر نرخ باروری و سلامت جنین تأثیرگذار باشد.
مدیریت صحیح زمان جفتگیری نیز بسیار مهم است. تعیین زمان مناسب برای جفتگیری با توجه به دوره فحلی میش‌ها می‌تواند به افزایش شانس آبستنی موفق کمک کند. دامداران باید به نشانه‌های فحلی دقت کنند و زمان جفتگیری را بر اساس آن تنظیم کنند.
استفاده از تکنیک‌های نوین مانند تلقیح مصنوعی نیز می‌تواند به بهبود نرخ باروری کمک کند. این روش‌ها به دامداران امکان می‌دهند تا از نژادهای برتر و با کیفیت ژنتیکی بالا استفاده کنند و نتایج بهتری در آبستنی در میش به دست آورند.
در نهایت، دانش و تجربه دامدار در مدیریت و پرورش میش‌ها نقشی کلیدی در موفقیت آبستنی دارد. با رعایت این نکات و به کارگیری روش‌های نوین، می‌توان به بهبود بهره‌وری و افزایش تولید مثل در گوسفندان دست یافت.
روش های تشخیص آبستنی در میش چگونه است
تشخیص آبستنی در میش از اهمیت بالایی برخوردار است و دامداران به دنبال روش‌های مؤثر و سریع برای این کار هستند. یکی از رایج‌ترین روش‌ها، استفاده از سونوگرافی است. با استفاده از دستگاه سونوگرافی، دامپزشک می‌تواند در مراحل اولیه بارداری، وجود جنین را تشخیص دهد. این روش دقیق و مطمئن است و می‌تواند به دامدار اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت بارداری میش بدهد.
روش دیگری که استفاده می‌شود، لمس شکم میش است. دامداران با تجربه می‌توانند با لمس کردن ناحیه شکم میش، تغییرات در رحم را احساس کنند و به تشخیص بارداری بپردازند. البته این روش نیاز به تجربه و دقت دارد و ممکن است همیشه نتایج دقیقی نداشته باشد.
استفاده از آزمایش‌های خون و ادرار نیز یکی دیگر از روش‌های تشخیص بارداری است. در این روش‌ها، با اندازه‌گیری سطح هورمون‌های بارداری مانند پروژسترون، می‌توان به وجود جنین پی برد. این روش‌ها دقیق و علمی هستند، اما ممکن است نیاز به تجهیزات و آزمایشگاه‌های تخصصی داشته باشند.
توجه به رفتار و تغییرات فیزیکی میش نیز می‌تواند نشانه‌های بارداری را آشکار کند. میش‌های باردار معمولاً افزایش وزن، تغییر در رفتارهای غذایی و کاهش تحرک دارند. دامداران با دقت به این تغییرات می‌توانند به وجود بارداری پی ببرند.با استفاده از این روش‌ها، دامداران می‌توانند به موقع و با دقت بالا، بارداری میش‌ها را تشخیص دهند و اقدامات لازم را برای مراقبت بهتر از میش‌ها و جنین‌ها انجام دهند.
مراقبت های لازم در آبستنی در میش چیست
مراقبت از میش‌ها در دوران آبستنی از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند تاثیر زیادی بر سلامت و رشد جنین داشته باشد. اولین قدم در این مسیر، تغذیه مناسب میش‌هاست. باید از جیره‌های غذایی غنی از پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی استفاده کنید. تغذیه خوب نه تنها به سلامت میش‌ها کمک می‌کند بلکه موجب رشد بهتر جنین و تولد بره‌های سالم‌تر می‌شود.
نکته دیگر بهداشت و محیط نگهداری است. جایگاه میش‌ها باید تمیز و خشک باشد تا از بروز بیماری‌ها جلوگیری شود. استفاده از بسترهای نرم و خشک می‌تواند به راحتی و سلامتی میش‌ها کمک کند. همچنین باید از تهویه مناسب در آغل‌ها اطمینان حاصل کنید تا هوای تازه و تمیز همیشه در دسترس میش‌ها باشد.
کنترل استرس هم از اهمیت زیادی برخوردار است. آبستنی در میش باید با آرامش انجام بشود، بنابراین باید از جابه‌جایی‌ها و تغییرات ناگهانی در محیط زندگی‌شان خودداری کنید. هرگونه تغییر باید به آرامی و با حداقل استرس برای میش‌ها انجام شود.
معاینات دوره‌ای توسط دامپزشک نیز ضروری است. باید به طور منظم وضعیت سلامت میش‌ها و جنین‌ها بررسی شود تا از بروز مشکلات پیشگیری شود. واکسیناسیون‌های لازم و درمان‌های پیشگیرانه می‌تواند از بروز بیماری‌های مختلف جلوگیری کند.
نکته مهم دیگر، مدیریت وزن میش‌هاست. اضافه وزن یا کاهش وزن شدید می‌تواند مشکلاتی در دوران آبستنی و زایمان ایجاد کند. بنابراین باید به دقت وزن میش‌ها را کنترل کرده و در صورت نیاز، رژیم غذایی آنها را تنظیم کنید.
در نهایت، مراقبت‌های قبل و بعد از زایمان نیز بسیار مهم است. میش‌ها در آستانه زایمان نیاز به نظارت دقیق و کمک دارند تا فرآیند زایمان به خوبی و بدون مشکل انجام شود. پس از زایمان نیز باید به تغذیه و مراقبت‌های لازم برای بازگشت سریع به شرایط عادی توجه کنید. با رعایت این نکات، می‌توانید از سلامت و بهره‌وری بیشتر میش‌ها و بره‌هایشان اطمینان حاصل کنید.
نتیجه گیری :
بعد از زایمان به ترتیب بر میزان نیاز به انرژی و پروتئین ۳۰ و ۵۵درصد افزوده می‌شود. میش‌ها باید براساس تعداد نوزادهایشان ازنظر دریافت غذا به گروه‌های متفاوت تقسیم شوند.گوسفند زنده همچنین اقدام به ارسال دام و قصاب همراه با باسکول به آدرس مورد نظر شما خواهد نمود.