وجود دنبه یکی از ویژگی های اکثر گوسفندان ایرانی است. این خاصیت در تعدادی دیگر از گوسفندان دنیا مانند گوسفند آواسی و گل دنبه افغانی نیز دیده می شود و یک خاصیت مغلوب است. هر گاه میش دنبه داری با قوچ دم دار جفت گیری کند وضع دنبه در نسل های سوم و چهارم تغییر کرده و به تدریج دم جای دنبه را می گیرد.
شکل اصلی دنبه در یک نوع گوسفند در شرایط طبیعی جفت گیری تغییری نمی کند اما اندازه و حجم آن معمولا در فصول مناسب و در دورانی که گوسفند از تغذیه کافی برخوردار است بزرگ و در غیر این صورت از اندازه آن کم و بیش کاسته می شود. در ادامه با شکل دنبه انواع گوسفندان ایرانی آشنا می شوید.
دنبه نژاد سنگسری
سطح خارجی دنبه در این گوسفندان به واسطه شکاف عمیق سرتاسری کاملا به دو قسمت تقسیم شده است که هر یک از آن ها را به نام لوب یا فاق می خوانند. هر فاق به شکل مستطیل و به طرف پایین افتاده است. از محل اتصال دو فاق قسمت بالا زائده ای دیده می شود که به نام دنبالچه خوانده می شود. دنبلاچه به صورت کمان خمیده و به طرف پایین امتداد یافته است.
دنبه نژاد شال
به شکل مستطیل و افتاده است و کاملا آزاد به نظر می رسد. شکاف بین دو فاق کم عمق و شیار سطحی روی دنبه تا محل اتصال دنبالچه امتداد می یابد. دنبالچه کوچک و پیچیده و امتداد آن به طرف بالا می باشد.
دنبه گوسفند نژاد ماکوئی
به شکل پیشبندی در آمده که آن را به یک کیسه محتوی چربی می توان تشبیه کرد. در سطح خارجی دنبه شکاف سرتاسری وجود دارد که چندان عمیق نیست و دنبه را به دو قسمت جداگاه تقسیم نمی کند. در مرکز دنبه دنبالچه به صورت انشعاب زائده مانندی مشاهده می شود که نسبتا ظریف و به شکل حرف S لاتین می باشد. جهت دنبالچه به طرف پایین قرار گرفته است. دنبالچه از پشم و ژار ضخیم تری نسبت به دنبه پوشیده شده است. رنگ پشم در این ناحیه تا اندازه ای تیره تر از قسمت های مجاور می باشد.
دنبه نژاد کردی
کاملا گرد و برجسته بوده و شکاف عمیقی سرتاسری در آن مشاهده نمی شود. زائده دنبالچه مانند گوسفند ماکوئی از مرکز دنبه منشعب شده و در گوسفند بالغ کمی طویل و تقریبا شکل دم را به خود می گیرد.
دنبه نژاد لری
در اثر شکاف سرتاسری بدو فاق تقسیم شده است. حجم بسیار زیاد دنبه در گوسفند لری در مقایسه با سایر گوسفندان ایران از مهم ترن ویژگی های آن است. انتهای آزاد دنبه به موازات زمین و حتی بیشتر از آن هم می رسد. در این حالت حیوان برای راه رفتن دچار اشکال می شود و ناگزیر دنیه را به دنبال خود بر روی سطح زمین می کشاند.
دنبه دام بلوچی
از دو فاق تشکیل شده است و شکاف بین آن ها چندان عمیق نیست و به همین جهت دنبه به شکل گرد و برجسته به نظر می رسد. زائده دنبالچه نیز کاملا از مرکز دنبه منشعب شده و به شکل مخروط در آمده است. وزن دنبه نسبت به لاشه کم و در اصطلاح محلی دنبه حیوان خرد شده و یا کوفته می باشد. گوسفند بلوچی به علت دنبه و بازده و کیفیت نسبتا مطلوب لاشه برای پرواری و تولید گوشت، یکی از گوسفندان مناسب ایران می باشد.
دنبه دام کلکوهی
به وسیله شکاف سرتاسری بدو فاق تقسیم شده و قسمت پایین هر فاق گرد و بدون زاویه است. دنبالچه تقریبا بلند و به شکل پیله ابریشم و یا استوانه ای است که قطر آن در وسط تنگ شده باشد.
دنبه دام مغانی
گرد و فشرده است و در قسمت پایین آن شیار عمیقی وجود دارد که تا اواسط طول دنبه امتداد یافته و به دنبالچه منتهی شده است. دنبالچه در دنباله شکاف ابتدا به طرف بالا و سپس به سمت پایین امتداد یافته است.
دنبه نزاد کرمانی
در قسمت پایین به شکل دو قطعه کاملا مجزا و در قسمت بالا در موازات کپل و به شکل دو فاق متصل به هم مشاهده می شود و در قسمت بالا و در محل اتصال دو فاق پوست فاق پشم است و به شکل نازک و به رنگ گلی نمایان می باشد.
دنبه گوسفند نژاد سنجابی
انتهای دنبالچه به یک غده چربی که به اصطلاح روی دنبه سوار شده متصل می باشد.
یک نظر
عالی